مثنوي "مرآيت المعاني" يكي از آثار منظوم شاعر پارسي‌گوي هند يعني "حامد جمالي دهلوي" است كه نگارنده آن را با استفاده از چند نسخه‌ي خطي تصحيح نموده است. اين اثر از نوع تعريف نامه‌هايي است كه پاره‌اي از صوفيان در باب تعريف الفاظ و اصطلاحات شعر صوفيانه پارسي، نظير زلف و روي، چشم و ابرو، خط و خال، مي و ميخانه و خرابات نوشته‌اند. اين مثنوي با اين ابيات، آغاز مي‌شود: نامه آغازم به نام ذوالجلال/ آن كه بيرون ذاتش از وهم و خيال/ جان عالم پرتو انوار اوست/ عرش اعظم نقطه‌ي پرگار اوست/....